De ziel kent geen pijn
Een waargebeurd verhaal: Haar ziel liet haar de waarheid zien, de echte waarheid
Valentijnsdag
Tessa haar huwelijk was, na 21 jaar, net een paar maanden voorbij. Voor Tessa was het niet een dag een blij van te woorden, zeker niet nu ze wist dat haar ex-man, Martin, dit weekend op stap met zijn nieuwe vriendin. Overal werd er flink reclame gemaakt, waar ze ook liep, overal zag ze Valentijn hartjes, rode rozen, kaartjes, cadeautjes. Maar dit jaar zit er voor haar niets bij. Het leek wel alsof deze dag het gemis, het verlies, de boosheid, de emoties en vooral het verdriet extra hard bij haar binnen kwam. Ze voelde zich alleen, afgedankt en verdrietig, maar vooral bang voor de toekomst. De kinderen, Tom en Maddie, waren die avond op stap met hun dates. Tessa zag zichzelf die avond eenzaam en alleen thuis op de bank zitten met slechts de televisie als gezelschap. Voor de zekerheid had ze die middag voor zichzelf de nodige troost voer voor zichzelf ingeslagen; chocola, wijn, stokbrood met franse kaas en chips. Ze hoopte maar op één ding, dat die avond snel voorbij zou gaan.
Wat ze niet kon weten was dat deze avond heel anders zou verlopen dan ze had verwacht.
De hele dag was Tessa bezig met piekeren. Continue speelden er gedachten door haar hoofd van: ik doe er niet toe, ik ben niet goed genoeg en ik ben rijp voor het grofvuil, ik voel me afgedankt en dan weer was ze boos op Martin, schold ze hem uit voor klootzak, hij liet me in de steek, de lul. Of voelde ze een enorme afkeer naar Martin zijn nieuwe vriendin. Haar gevoelens waren een rollercoaster, boosheid werd afgewisseld door verdriet, verdriet ging over in wanhoop en wanhoop ging over over in walging en woede. Ze kon de maalstroom van gedachten maar niet stoppen, het voedde haar tot een downstemming en gaf haar een enorm gevoel van ik ben zielig. Naarmate de dag vorderde voelde ze zich alleen maar rotter worden.
Waarom heb ik nooit beseft hoe liefdevol het is een Valentijnskaartje te ontvangen?
Tijdens het boodschappen doen die middag besefte ze zich hoe achteloos ze vroeger had gereageerd op dit soort dagen en gebruiken. Ze had die kaart, die bloem, die knuffel gewoon verwacht, waardoor Valentijn of de uiting van liefde door Martin uiteindelijk niet meer zo bijzonder werd. Nu besefte ze dat het eigenlijk helemaal niet zo gewoon was, maar een liefdevol en verbindend gebaar. Dit raakte haar, waardoor ze zichzelf ging verwijten dat ze hier te laconiek mee om was gegaan. “Waarom heb ik hem nooit oprecht bedankt of waardering geuit voor dit soort dingen?’
In de avond installeerde ze zich languit op de bank, met alle hulp en noodmiddelen de wijn, het stokbrood, de Franse kaas, de chips, de chocolade en de tissues, om haar heen en binnen handbereik, als troost. Ze had een dekentje om zich heen gewikkeld en kussentjes om vast te houden.
Vreemdgaan. Ze herkende het gevoel van boosheid en verdriet maar al te goed.
De film die ze gekozen had begon goed, maar niet heus. Het had precies dat onderwerp waar ze juist vandaag niet op zat te wachten. Vreemdgaan. Want dat gevoel kende ze maar al te goed. Martin had ook een affaire buiten de deur en hij was nu met deze dame op stap. Ze herkende het gevoel van boosheid door het verraad en verlies van vertrouwen. Maar ook het verdriet van niet gezien en gehoord worden door de ander maar al te goed. Even twijfelde ze of ze niet een andere film op moest zetten, maar al snel werd ze meegenomen in het verhaal. Ze vergat zelfs de wereld om haar heen liet zich dragen door de film. De film ging over verwerking, vriendschap, opstaan en opnieuw de sprong naar liefde wagen. Tegen het einde van de film zei de hoofdrolspeelster: ‘je kunt je hele leven lang met een masker rondlopen, maar als het op echte liefde aan komt, kun je alleen maar jezelf zijn’.
Op dat moment gebeurde er iets met Tessa. Deze opmerking raakte haar diep van binnen door het besef dat ze op dat moment helemaal zichzelf was.
‘Voor het eerst voel ik me helemaal thuis in mezelf’, zei ze verbaast en drukte de film op pauze.
Ze voelde zich heerlijk ontspannen, er lag geen druk meer op haar, ze moest nergens meer aan voldoen, niemand die iets van haar verwachtte. Ze gaf zich helemaal over aan het moment. Ze had nog geen chips of chocolade gegeten en wijn aangeraakt, zelfs geen behoefte aan. Eigenlijk voelde ze een diepe innerlijke rust, was ze vrij en blij.
Door dit besef vloeide er opeens een enorme golf van liefde door haar heen. Ze werd opgetild naar een heel ander niveau van bewustzijn. Op dit niveau voelde ze zich stralend en helder. Ze werd omringt door een wolk van zachtheid, geborgenheid en ruimte. Eigenlijk kon ze geen woorden geven aan het gevoel wat ze kreeg, maar het voelde open en sereen. Op de een of andere manier voelde het alsof ze direct in contact stond met haar ziel. En haar ziel ontving haar met liefde en compassie, die overvloeide naar Tessa zelf. Ze liet haar een helder en duidelijk overzicht zien waarom alles in haar leven gebeurd was.
Haar ziel liet haar de waarheid zien, de echte waarheid en niet de waarheid die zij zich eigen had gemaakt.
De echte waarheid en niet de waarheid die Tessa zich eigen had gemaakt. Alles wat er op dit moment klopte allemaal. Alles is gegaan zoals het heeft moeten gebeuren, van klein meisje tot aan de scheiding van nu. Haar ziel vertelde haar dat elke gebeurtenis er is om haar te doen groeien en dichter bij zichzelf te brengen. En dat de reis die ze nu maakt, wederom een reis is van groei. Niet alleen voor haarzelf maar ook voor Martin en de kinderen. Ze kreeg te zien dat zij en Martin in hun relatie het heel moeilijk vonden om elkaar te kwetsen, dus zeiden ze maar niks. En juist door niet praten met elkaar, niet te communiceren wat er in hunzelf van binnen leefde, werd gevoeld, zorgde juist voor de verwijdering tussen hen. Het zorgde niet alleen van verwijdering van elkaar, maar vooral ook van de verwijdering van zichzelf. Zij kon hem niet bieden wat hij zocht op dat moment, ze was er te zacht en geduldig voor. En hij kon haar niet bieden waar zij zo’n behoefte aan had veiligheid en vertrouwen. Dat diende ze in zichzelf te vinden. Beiden hadden zich aan elkaar aangepast, vanuit eigen invullingen en aannames maar ook vanuit hun liefde voor elkaar. Juist daardoor waren ze beiden van zichzelf afgegaan en dat maakte dat ze geen verbinding meer hadden met zichzelf én de ander.
Haar ziel liet haar ware liefde ervaren
Haar ziel liet haar ware liefde ervaren en die zat in haarzelf. En die liefde was vrij, vol vergeving, vol ruimte en ideeën. Het beperkte denken van haar eigen gedachten, haar ego, zorgde ervoor dat ze niet bij dit inzicht kon. Haar ziel liet haar zien dat ze op dit zielenniveau geen pijn ervaart zoals zij doet op persoonsniveau. Juist omdat er een groter waarheid is waar het allemaal toe dient. Daarnaast voelt haar ziel een diepere connectie met alles en iedereen, waardoor ze inzicht heeft op de ware intenties van de ander. Tessa leerde dat haar ex haar geen pijn wilde doen, maar een diepe pijn voelde in zichzelf en waar hij niet bij kon. Zij was altijd zijn houvast geweest en zij had zelf een paar jaar geleden afstand genomen van hem omdat ze voelde dat ze zichzelf terug moest vinden en hem niet meer wilde dragen. Hij had dit gevoeld maar niet begrepen. Door de verwijding stroomde de liefde steeds moeizamer. Het was haar eigen overtuigingen die in haar was gaan leven, dat hij niet meer van haar hield, dat hij er niet voor haar was . Ze had zichzelf gevoed met negatieve overtuigingen en dat deed hen en haar nog verder van zichzelf verwijderen. Haar ziel liet haar zien dat het nu tijd was om zichzelf te hervinden, opnieuw te verbinden met zichzelf en daarvoor diende ze zichzelf tijd en ruimte voor te gunnen. De verwijdering tussen Martin en haarzelf was goed voor beiden, zo konden ze zichzelf terugvinden en de innerlijke liefde doen welvaren. De liefde en compassie die ze voelde werd als maar intenser. Ze voelde zich zo vrij, blij en opgelucht. De angst en pijn waren verdwenen en het enige wat overgebleven was, was liefde.
De liefde voelde zo groot dat ze Martin een appje stuurde om hem en zijn vriendin een prachtig weekend toe te wensen. En ze meende het oprecht.
Ze werd niet langer gevoed door de pijn van haar gekwetste ego
Ze werd niet langer gevoed door de pijn van haar gekwetste ego, haar gekwetste ik, maar werd gevoed door de energie van liefde en wijsheid van haar ziel. Dat wil niet zeggen dat alles daarna gelijk koek en ei was, maar de angel van niet gezien en gehoord worden, was eruit getrokken.
Met dankbaarheid kijkt ze nog regelmatig terug naar dat moment, omdat het haar helpt te herinneren dat alles goed is zoals het is.
Geschreven door Monique Peperkamp, gebaseerd op een waargebeurd verhaal.